بهمن علاءالدین معروف به مسعود بختیاری در سال 1319در منطقۀ عشایری لالی از توابع مسجد سلیمان به دنیا آمد. وی پس از تكمیل تحصیلات متوسطه به خدمت آموزش و پرورش در آمد و تا سن بازنشستگی در كسوت معلمی انجام وظیفه كرد. از سال 1350 در كنار شغل معلمی ،‌همكاری خود را با رادیو اهواز آغاز كرد و با همراهی منصور قنادپور نوازندۀ سنتور كه شیوۀ نوازندگی‌ و تنظیم اركستری‌اش بسیار متأثر از استاد پایور بود، آثاری را به دو گویش فارسی و بختیاری ارائه داد. آن زمان غالب این آثار از رادیو پخش می‌شدند و به شكل امروز، چندان اثری در قالب كاست رسمی وارد بازار نمی گردید، امّا نوارهای ضبط خصوصی به فراوانی در میان بختیاری‌ها دست به دست می شد.

مسعود بختیاری در همان زمان چند ترانه عامه پسندبه زبان فارسی خواند كه در مقایسه با آثار مشابه امروزی از کیفیت و اعتبار هنری افزونتری برخوردارند.در سال 1365 نخستین اثر شرکتی وی با نام "مال كنون"به بازار موسیقی آمد. این كار با آنكه بیست سال از زمان تولید و انتشار اولیه‌اش می گذرد، همچنان رتبۀ اول فروش نوارهای بختیاری را از آن خود كرده است. شش سال بعد دومین كار او با نام "هی جار" و باز هم با آهنگسازی و تنظیم عطاءا... جنگوگ روانه بازار شد."هی جار" نیز محبوبیت و مقبولیت فراوانی یافت ولی هرگز به پای "مال كنون" نرسید. مسعود بختیاری پس از این دو اثر شاخص خود، سه اثر دیگر به نام‌های "آستاره"، "برافتو" و "تاراز" را با كمترین تعداد نوازنده به علاقه‌مندان موسیقی بختیاری ارائه داد. همراه همیشگی وی در غالب نوار ها و كنسرت‌ها،‌ علی حافظی نوازنده توانای نی بود.لازم به ذکر است که حدود دو ماه پیش به منظور شرکت در این برنامه از ایشان دعوت به عمل آمد، و موافقت این هنرمند فقید جهت همکاری جلب گردید. متأسفانه مرگ این هنرمند عملاً عملاً مراسم تجلیل از وی را باید با مراسم یادبودش عوض كنیم.علاءالدین بختیاری موسیقی ایل را عمیقاً درك كرده و قادر بود صورت متفاوت از نسخه اصل آن را به مخاطبان ارائه دهد.

وی چنانكه خودش می گفت ظرایف موسیقی بختیاری را از نغمات كرنا نوازان دریافته و معتقد بود "اگر در كار كرنا نوازان دقیق شویم نغمه های بسیار زیبایی پیدا می‌كنیم كه در نگاه اول ممكن است به چشم نیایند. " علاءالدین علاوه بر آواز خوانی، قریحۀ آهنگسازی نیز داشت و خیلی از ترانه های ماندگار وی زاییده ذهن خلاق اوست. تسلطش بر ادبیات فارسی و بختیاری و همینطور برخورداری از ذوق شعری به او امكان داده بود تا كلام بسیاری از ترانه‌هایش را خود بسراید. از جمله این ترانه ها می توان "تنگ بلور" یاد کردكه در سال 1351 با همراهی اركستر رادیو اهواز به سرپرستی منصور قنادپور خوانده شد.